Πεντί πιδιά Πουλυγυρνά
αλέ κι τέσσιρα Νικητιανά,
κι τρία Καλυβιώτικα,
ανέβηναν, κατέβηναν,
να δγιουν τις Ισβουριώτισσις,
του ποια είν’ η άσπρη κι η καλή,
του ποια είν’ η ουμουρφότιρη3.
Καμιά κι δεν τους άρισι,
μόν’ η Παπαγιουργάκινα4,
απού φουρεί τουν αλατζιά
που ‘χει τα ξάρια5 τα πουλλά,
που ‘χει τα ξαρουμέταξα.
- Μαρή Παπαγιουργάκινα6
μαρή ψηλά που ντύνισι
κι χάμηλα που ζώνισι
για χώρησι τουν, τουν παπά
κι πάρ’ ιμένα τουν αγά.
- Πώς να χουρίσου τουν παπά
να πάρου ισένα τουν αγά;
Που ‘νι παπάς κι ντρέπουμι
τούρκισσα ιγώ δε γένουμι
κι στου τζιαμί δεν προσκυνώ
τουν τούρκου δεν τουν αγαπώ.
2. Βουνό στην βόρεια Χαλκιδική.
3. Συναντάται και ως "του ποια είν’ η ροδοκόκκινη".
5. Τα στολίδια.
6. Οι τελευταίες δύο στροφές δεν τραγουδιούνται τελευταία στον Πολύγυρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου