Ο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική. Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγεται στον Δήμο Πολυγύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).

Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη ποταμό - ή Τρανό λάκκο, ο οποίος αποτελεί μία από τις πηγές του Ολύνθιου - να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στις παραδοσιακές ταβέρνες - 9 στον αριθμό - ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου, παραδοσιακό ψωμί και γλυκά, μέλι, καφέ κτλ.

Σημαντικές εορτές αποτελούν η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, το πανηγύρι στο εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου στις 28-29 Αυγούστου, το οποίο μάλιστα από τα παλαιά χρόνια συγκέντρωνε πλήθος πιστών, το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου, του Αη-Γιώργη, του Αη-Λια, της Αγ. Άννας.

Στην μακραίωνη ιστορία του, στο χωριό έχουν διασωθεί και πολλά έθιμα, όπως “Οι Φουταροί”, που ψάλουν τα τοπικά κάλαντα την παραμονή των Θεοφανείων, “Οι φουτχιές” που ανάβουν στις πλατείες του χωριού την παραμονή της Γεννήσεως του Αγίου Προδρόμου στις 23 Ιουνίου, το παραδοσιακό μασκάρεμα των παιδιών τις Απόκριες, η λιτανεία της ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής και άλλα πιο ξεχασμένα, όπως “Οι Λαζαρίνες”, “Το έθιμο της σ’χωρήσεως”.

31/3/09

Άσπρου πουλάκι (Ιερισσός)

Άσπρου πουλάκι1

Ν’ ασπρού πουλά, (δις)
ν’ ασπρού πουλάκι, ρούσα μ’, κάθιτι,
ν’ ασπρού πουλάκι κάθιτι
σι πράσινου κλαράκι.
Κι τα φτιρού, (δις)
κι τα φτιρούδια του, ρούσα μ’, τσιμπά,
κι τα φτιρούδια του τσιμπά
κι την αγάπη λέγει,
- Ν’ αγάπη μου, (δις)
ν’ αγάπη μου, ρούσα μ’ καλουκιρ’νή,
ν’ αγάπη μου καλουκιρ’νή
να σ’ είχα του χειμώνα.
Του καλουκαί, (δις)
του καλουκαίρι, ρούσα μ’ για δρουσιά,
του καλουκαίρι για δρουσιά
κι του χειμών’ για ζέστα.
Κι του μισού, (δις)
κι του μισουκαλόκιρου,
κι του μισουκαλόκιρου
για δρουσιρό αέρα.
Κασσαντρινού, (δις)
Κασσαντρινούδις, ρούσα μ’, όμουρφις,
Κασσαντρινούδις όμουρφις
Πουλυγυρ’νες κουπέλις,
κι αυτές οι Ιε, (δις)
κι αυτές οι Ιερισσιώτισις,
κι αυτές οι Ιερισσιώτισις
είνι καψουκαρδούσις.
Δίνουν παρά, (δις)
δίνουν παράδις, ρούσα μ’, κι φλουριά,
δίνουν παράδις κι φλουριά
στου δόλιου του φκιασίδι.
1. Καλοκαιρινό τραγούδι της Ιερισσού.
Αναρτήθηκε από Γιάννης Σαράφης
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)