Ο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική. Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγεται στον Δήμο Πολυγύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).

Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη ποταμό - ή Τρανό λάκκο, ο οποίος αποτελεί μία από τις πηγές του Ολύνθιου - να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στις παραδοσιακές ταβέρνες - 9 στον αριθμό - ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου, παραδοσιακό ψωμί και γλυκά, μέλι, καφέ κτλ.

Σημαντικές εορτές αποτελούν η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, το πανηγύρι στο εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου στις 28-29 Αυγούστου, το οποίο μάλιστα από τα παλαιά χρόνια συγκέντρωνε πλήθος πιστών, το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου, του Αη-Γιώργη, του Αη-Λια, της Αγ. Άννας.

Στην μακραίωνη ιστορία του, στο χωριό έχουν διασωθεί και πολλά έθιμα, όπως “Οι Φουταροί”, που ψάλουν τα τοπικά κάλαντα την παραμονή των Θεοφανείων, “Οι φουτχιές” που ανάβουν στις πλατείες του χωριού την παραμονή της Γεννήσεως του Αγίου Προδρόμου στις 23 Ιουνίου, το παραδοσιακό μασκάρεμα των παιδιών τις Απόκριες, η λιτανεία της ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής και άλλα πιο ξεχασμένα, όπως “Οι Λαζαρίνες”, “Το έθιμο της σ’χωρήσεως”.

31/12/09

Να τα πούμε;

Άγιε μας Βασίλη, τραγουδούν τα χείλη
να καλωσορίσεις τα καλά παιδιά
που σε περιμένουν μ’ ανοιχτή καρδιά.
Μέσα στη σακούλα, θα τα φέρεις ούλα
σύκα και καρύδια, πίτες πιο γλυκές.
Τ’ άσπρα σου τα γένια μοιάζουν ασημένια
φόρεσε τη κάπα κι είναι παγωνιά
κι έλα με τα δώρα τη Πρωτοχρονιά.
Και του χρόν'.
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία. Εύχομαι το 2010 να είναι για όλους μια δημιουργική χρονιά, γεμάτη χαρές. Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες. Με το νέο έτος επανερχόμαστε δριμύτεροι με νέες αναρτήσεις και νέα.

24/12/09

Καλά Χριστούγεννα!!!

Ο διαχειριστής του ιστολογίου εύχεται σε όλους τους αναγνώστες χρόνια καλά κι ευτυχισμένα. Η Γέννηση του Χριστού να φέρει στον καθένα αυτό που επιθυμεί, υγεία και ευημερία, κοντά στους ανθρώπους που αγαπάει και τον αγαπούν.
Καλά Χριστούγεννα

20/12/09

Συνέδριο Γεωργικών Συνεταιρισμών (1927)

Εφημερίδα: Μακεδονία
Τεύχος: 5297
Ημερομηνία: 13 Μαρτίου 1927
ΕΚ ΤΩΝ ΑΓΡΩΝ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ
ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ
Ο ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΕΚΘΕΤΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ
Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ
Χθες εις την αίθουσαν του Συλλόγου Μοναστηριωτών συνήλθον εις Γενικήν Συνέλευσιν οι αντιπρόσωποι των Γεωργικών Συνεταιρισμών της Ομοσπονδίας Γεωργικών Συνεταιρισμών Μακεδονίας,... Ζαγκλιβερίου Γεώργιος Βουλγαρίδης,... Παλαιοχωρίου Τσαντόπουλος,... Σουφλαρίου Δ. Λαμήρος,... Τεκελή Γ. Τριανταφυλλίδης,... Γιδά Θωμάς Ρεσιτκιώτης, Γαλατίστης Β. Παπαγεωργίου, Προδρόμου Κ. Χατζίκας,... Αδάμ Αγγ. Αδαμίδης,... Σανών Α. Παπαρδέλης, Ντουμπιγίων Μπαΐρης,... Κασσανδρινού Α. Αλεξάνδρου...

18/12/09

Προβολή της εκπομπής "Αληθινά σενάρια"

Σήμερα στις 11 το βράδυ προβλήθηκε από την ΕΤ3 η εκπομπή "Αληθινά σενάρια", η οποία ήταν αφιερωμένη - μεταξύ άλλων - και στο πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου. Η εκπομπή θα μεταδοθεί σε επανάληψη το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου στις 8 το απόγευμα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να απαντήσω και σε έναν παλιό ανώνυμο αναγνώστη του blog, ο οποίος "παραπονέθηκε" γιατί ασχολούμαι με τα παλιά και δεν γράφω για το σουβλάκι του Αγιου Προδρόμου. Νομίζω όμως ότι εγώ δεν χρειάζεται να γράψω τίποτε για αυτό, μια και το σουβλάκι του Αγίου Προδρόμου "γράφει" από μόνο του. Όλοι αυτοί οι παραγωγοί και ιδιοκτήτες ταβέρνας που επάξια ασχολούνται στο χωριό μας με τόση μαστοριά και μεράκι με το σουβλάκι, έχουν αναγάγει σε τέχνη την παρασκευή και το ψήσιμο του σουβλακιού. Αδιάψευστοι μάρτυρες των λεγόμενων αυτών, οι χιλιάδες των φανατικών επισκεπτών από όλη την Ελλάδα, που κάθε χρόνο, χειμώνα-καλοκαίρι, τιμούν - και εκτιμούν πάν' απ' όλα - με την παρουσία τους τις ταβέρνες και το χωριό μας.

17/12/09

Ο Νικόδημος ενημερώνει τον ηγούμενο για τους βοσκότοπους (1855)

Εισαγωγή
Το συγκεκριμένο γράμμα προέρχεται, όπως προείπαμε, από ένα σύνολο επιστολών που διασώζονται στην Ι.Μ. Σιμωνόπετρας. Αυτές οι επιστολές αναφέρονται στην δραστηριότητα των κοπαδιών και των ποιμένων της μονής στην περιοχή μας (τόσο στα Ρεσιτνίκια-Άγιο Πρόδρομο, όσο και στα γύρω χωριά). Τα γράμματα αυτά εστάλησαν είτε από τον ηγούμενο της μονής, είτε από τους καλογήρους ποιμένες, ενημερώνοντας τις δύο αυτές πλευρές για συμφωνίες αγοράς και βοσκής των κοπαδιών, για τυχόν προβλήματα που προέκυπταν στην πορεία κ.ά. δίνοντας ταυτόχρονα πολύτιμες πληροφορίες για την περιοχή εκείνη την περίοδο. Τα έγγραφα αυτά παρατίθενται χρονολογικά. Το δεύτερο έγγραφο συντάχθηκε στις 17/07/1855 από τον γερο-Νικόδημο και απεστάλη στο μοναστήρι. Ενημερώνει τον ηγούμενο για την υγεία των ζώων, και για την προσπάθεια εξεύρεσης βοσκότοπου στην περιοχή. Στην επιστολή μπορεί κανείς να διακρίνει ότι ο γερο-Νικόδημος είναι αρκετά ανορθόγραφος, γεγονός που καθιστά την ανάγνωση λίγο δύσκολη, παρόλα αυτά η ορθογραφία διατηρείται αυτούσια, κρατώντας τον αυθεντικό της χαρακτήρα.
Εξώφυλλο

Τω πανοσιωτάτω αγίω καθηγουμένω του ιερού ημών κοινωβείου της σεβασμείας μονής σιμωπετρας, κυρίω κυρίω σεραφείμ ιερωμονάχω, τω σεβαστώ μας πατρί και αγίω γέροντη. προσκυνιθείς, εις άγιον όρος
ελήφθη τη 2 Αυγούστου. Του γεροΝικοδήμου
Εσώφυλλο
Πανοσιώτατέ μου, άγιε γέρωντα, ασπάζομε την δεξιάν σου.
Επεροτώμεν δια τα αίσια της αγίασας και ημείς χάρητι θεία καλώς ηγιένωμεν. εστειλα με των γέρωβησαρίων γράμμα. καμίαν απάντησιν δεν έλαβον. σας ηδωπηώ και δια τα πράματα. τα αιγήδιά μας καλά ήναι. μόνων τα βητούλια μας αρωστούν και εψώρισαν ως πενίντα διότη ο τώπως ήναι νοσερώς δια τα μηκρά πράματα. των τόπον όπου ήχαμε αγορασμένον, όλον τον έσπιραν και θα στεναχορεθούν τα αιγίδηά μας. λοιπόν σας εφανέρωσα τα τρέχοντα με των γεροβησαρίων. καμίαν απάντησην δεν έλαβον, να μου στίλεται ήδησιν εις την χασάνδραν1 εις το μετώχη μας και ο γέρο φίληπος με τω στείλη εις τα ρεσιτηνίκια2, τι να πράξω λιπόν ούτε δια τα αιγήδιά μας ούτε δια τα γελάδιά μας καθώς των έχουν των τόπον. δια τα γελάδια μας τώπον αγόρασα εις την γαλάτηστα3 γορόσια 900 αν αγαπάτε να αγοράσομε το καητζίκη4 όπου ήναι δια γίδηα και γελάδια. να ήναι εις ένα μέρος τα πράματά μας. τα γελάδια μας ήναι καλά, χάριτη θεία. πάλην σας φανερώνο τω απάνο βουνώ5 τω ήχαμε εις το κοντράτο δια να μην σπαρθή και αυτή το σπέρνουν. ληπόν δεν μας συμφέρει εις τα πράματα περνούν κακά και στενωχορούνται. σας έστηλα εις τω μετόχι μας τηρί, 1775 ήτοι χιληες επτακόσιες εβδομήν[τα] πέντε οκάδες τυρί και ήκοσι δύο οκάδες βούτυρον δια να τα γευθήται με ηγίαν, δια να μας ευχηθίτε, όπου γιρήζομε εις τα έξω οσάν πεπλανιμένα πουλιά. και δια βούτυρον θενα ηκονομήσο ήναι ακριβό, 12 ή 13 γρόσια την οκά. αν ίσως και ήναι ανάγκη να πάρο πενίντα ή εκατόν, όσον σας χριάζετε να με γράφετε. των γερωφίληπα έγραψα να βαστίξι διο δερμάτια ή και τρί[α] δερμάτια. έγραψα των γερωφίληπα να μου βαστάξι ήκοσι πέντε μουτζούρια6 σιτάρι δια τω καλοκαίρι, μου είπεν να πάρω την άδειαν από το μοναστίρη μας. αν θέλεται να μου δώσι να τον εγράψεται, να μου δώσει.


Ταύτα και περιμένω, την ευχήν σας.


Τη 17 Ιουλίου 1855
νικόδημος σιμωπετρίτης γράφο τα άνωθεν.
Σχόλια
1. Εννοεί το μετόχι της μονής στην Κασσάνδρα.
2. Στο σημείο αυτό αναφέρει να του στείλουν το γράμμα στα Ρεσιτνίκια, τον σημερινό Άγιο Πρόδρομο. Δεν γνωρίζουμε εάν το γράμμα πήγαινε απευθείας στον γερο-Νικόδημο, ή την λήψη έκανε ο αντιπρόσωπος της μονής στο χωριό Ιωάννης του Μανώλη, ο οποίος αναφέρεται σε προηγούμενη όπως και σε επόμενες δημοσιεύσεις.
3. Στο σημείο αυτό αναφέρει ότι αγόρασε τόπο για να βόσκουν τα κοπάδια των αγελάδων στην Γαλάτιστα, τόπος ιδανικός για την βόσκηση βοοειδών μέχρι και τις μέρες μας.
4. Το Καϊτζίκι, το παλιό όνομα του χωριού Παλαιόκαστρο.
5. Πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα για το βουνό Νέυφτος, φυσικό σύνορο Αγίου Προδρόμου από την μία πλευρά, και Δουμπιών και Σανών από την άλλη. Στην υπόθεση αυτή συνηγορούν και πληροφορίες από μεταγενέστερα έγγραφα που κάνουν λόγο για το ντουμπιώτικο και ρεσετνικιώτικο βουνό.
6. Το μουτζούρι ήταν ένα ξύλινο κυλινδρικό δοχείο με το οποίο υπολογιζόταν ο όγκος των στερεών (π.χ. σιτηρών). Έτσι καθιερώθηκε ως μονάδα ογκομέτρησης, και ισοδυναμούσε με 24 περίπου λίτρα.

Γράμμα του ηγούμενου της Ι.Μ. Σιμωνόπετρας προς τον καλόγηρο τσέλιγκα Νικόδημο (1855)

Εισαγωγή
Το συγκεκριμένο γράμμα προέρχεται από ένα σύνολο επιστολών που διασώζονται στην Ι.Μ. Σιμωνόπετρας. Αυτές οι επιστολές αναφέρονται στην δραστηριότητα των κοπαδιών και των ποιμένων της μονής στην περιοχή μας (τόσο στα Ρεσιτνίκια-Άγιο Πρόδρομο, όσο και στα γύρω χωριά). Τα γράμματα αυτά εστάλησαν είτε από τον ηγούμενο της μονής, είτε από τους καλογήρους ποιμένες, ενημερώνοντας τις δύο αυτές πλευρές για συμφωνίες αγοράς και βοσκής των κοπαδιών, για τυχόν προβλήματα που προέκυπταν στην πορεία κ.ά. δίνοντας ταυτόχρονα πολύτιμες πληροφορίες για την περιοχή εκείνη την περίοδο. Τα έγγραφα αυτά παρατίθενται χρονολογικά.
Το πρώτο έγγραφο συντάχθηκε στις 24/05/1855 από τον ηγούμενο της μονής κ.κ. Σεραφείμ και απεστάλη στον τσέλιγκα καλόγηρο Νικόδημο Σιμωπετρίτη που εκείνη την εποχή βρισκόταν με τα κοπάδια της μονής στην περιοχή μεταξύ Δουμπιών και Αγίου Προδρόμου, όπως διαπιστώνουμε και από τα υπόλοιπα έγγραφα. Ο ηγούμενος Σεραφείμ ενημερώνει τον γερο-Νικόδημο ότι του στέλνει μαζί με τον καλόγηρο τσέλιγκα γερο-Βησσαρίων (θα μιλήσουμε γι' αυτόν και σε άλλα έγγραφα) τα κοπάδια της μονής, συμβουλεύοντάς τον να πουλήσει στην περιοχή μας μέρος του κοπαδιού.
Κοπάδι με γίδια στην περιοχή Τ' Σαραντ'νού
Εξώφυλλο
Τω Οσιωτάτω εν μοναχοίς γερο Νικοδήμω Σιμωπετρίτη ημετέρω τζέλιγκα και εν Χριστώ τέκνω.

ευχετικώς
εις Τουμπγιά1
Εσώφυλλο
Την ημετέρα Οσιότητα πατρικώς εκ ψυχής επευχόμεθα
1. Επερωτώντας δια της καλής σας υγιείας τα αίσια, σας δηλοποιούμεν ότι ήδη στέλλομεν τα κοπάδια και τα τραγιά όλα έξω. Από τα τραγιά ημείς εδώ επωλήσαμεν έως εκατόν πενήντα, καθώς θέλει και ο επιδότης ημέτερος γεροΒησσαρίων σε ειπεί δια τας τιμάς των, και η οσιότης σου αν ευρής αυτού την τιμήν των να πωλήσης όσα ξεδιαλέξετε ως άχρηστα, είτε αγελάδια, είτε από τα αιγίδια, διότι απεδώ να σου στείλωμεν χρήματα είναι πολύ επικίνδυνον από τους κλέπτας μόνον να κοιτάξης να οικονομηθείς από αυτού από τα πράγματά μας.
Τας δύο χιλιάδας γρόσια όπου είχες λάβει από τον Χρήστου Αθανάση2 του τα εμβάσαμεν αμέσως τότε όπου μας εγράψατε από την Συκιάν3. Βούτυρον εάν δυνηθής να μας οικονομήσης ολίγον από τα πράγματά μας καθώς ομιλήσαμεν και προλαβόντες, καλώς, ει δε και δεν δυνηθής να φροντίσης να μας αγοράσης έως πενήντα οκάδες. Να μας ειδοποιήσης και δια τα πράγματα πως είναι, ομοίως και τα αγελάδια αν ήλθων έξω. Ημείς απεδώ εστείλαμεν εις τον γεροΝήφων δύο φορτία αλεύρι δια κουμπάνιαν του. Ήδη έρχεται και ο γεροΒησσαρίων με τα πράγματα, με τον οποίον ημπορείτε να συμβουλευθήτε τι από τα αδελφικώς πόσα και ποιά από τα αγελάδια και από τα αιγίδια είναι καλλήτερον ή συμφερότερον δια το μοναστήρι να πωληθούν. Ο γεροΒησσαρίων ολίγας ημέρας θα κάμει όσον να ξαποστάσουν τα μουλάρια και θα επιστρέψει πάλιν. Τα περί ημών θέλετε πληροφορηθή από τον ίδιον γεροΒησσαρίων.
Και τον γεροΝαθαναήλ πατρικώς εκ ψυχής επευχόμεθα και να κοιτάζητε του μοναστηριού την δουλειάν, καθώς σας εμπιστεύτηκαν όλα τα πράγματα εις τα χέρια σας. Η δε ευχή του αγίου πατρός ημών Σίμωνος του μυροβλήτου και όλων των πατέρων να είναι βοήθειά σας.
Τη 24 μαϊου 1855
Εις τον τζόμπανον Αθανάση εδόσαμεν 100 ήτοι εκατόν γρόσια και να τα πιάσης εις τον λογαριασμόν του.
Ο Καθηγούμενος του Ιερού Κοινοβίου της Σιμώπετρας Σεραφείμ Ιερομόναχος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί.
Σχόλια
1. Το χωριό Δουμπιά. Όπως είπαμε οι τσέλιγκες αυτοί έβοσκαν τα γίδια τους (όπως συνάγεται και από έγγραφα που θα ακολουθήσουν) στην περιοχή μεταξύ Αγίου Προδρόμου και Δουμπιών.
2. Πρόκειται μάλλον για τσομπάνη του κοπαδιού. Στα οικονομικά κατάστιχα του γεροΒησσαρίωνος εκείνου του έτους (1855), αναφέρεται και το όνομα του τζομπάνη Θανάση λειβαδηώτη (από το Λιβάδι Θεσ/νίκης).
3. Πρόκειται για μετόχι της μονής στην Συκιά Χαλκιδικής.

13/12/09

Χορός της ομάδας "Αναγέννηση" Αγίου Προδρόμου

Το Σάββατο 26 Δεκεμβρίου στις 21:00 η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μας (Αναγέννηση Αγίου Προδρόμου) διοργανώνει τον καθιερωμένο εορταστικό χορό, στην ψησταριά του χωριού, "Τσακμάκης".

6/12/09

Κορίτσια της οργάνωσης ΕΟΝ στον Αγ. Πρόδρομο (1937)

Κορίτσια της οργάνωσης ΕΟΝ (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) στον Άγιο Πρόδρομο, σε ενθύμηση της 25ης Μαρτίου του ίδιου έτους. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί στην γέφυρα του χωριού, εκεί που βρίσκονται σήμερα οι ταβέρνες!
(Αρχείο Γιάννη Δ. Κανατά)

2/12/09

Η Άγια Πέτρα και ο Γιάνναρος

Συγγραφέας: Χρήστος Ι. Σαράφης
Τόπος: Άγιος Πρόδρομος
Ημερομηνία: Οκτώβρης 2006

Εισαγωγή
Μία ιστορία πίστης και δύναμης του ανθρώπου να ξεπεράσει το ακατόρθωτο. Μία ιστορία ποτισμένη με θρησκευτική ευλάβεια και ψυχικό και σωματικό σθένος, από τα παλιά χρόνια στο χωριό μας, από τις χειρόγραφες σημειώσεις του Χρήστου Ι. Σαράφη.

Η Άγια Πέτρα και ο Γιάνναρος

Το όμορφο χωριό μας ο Άγιος Πρόδρομος κατά την Τουρκοκρατία ήταν τσιφλίκι μιας χανούμισσας Τουρκάλας. Στους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους αναφέρεται ως “Ρεσιτνίκεια”. Εδώ και εκατόν πενήντα περίπου χρόνια η χανούμισσα πούλησε το τσιφλίκι της το οποίο το αγόρασαν Έλληνες απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας, καθώς και από τα γύρω χωριά. Έτσι το χωριό μας κατοικείται από Έλληνες – Μωραΐτες, Ηπειρώτες, Αρβανίτες, Έλληνες της Βουλγαρίας, της Μακεδονίας και προπαντός των γύρω χωριών.

Κοινό σημείο αναφοράς όλων αυτών των οικογενειών ήταν η ελληνική καταγωγή και η χριστιανική ορθόδοξη πίστη. Εκείνα τα χρόνια οι υπόδουλοι Έλληνες πίστευαν πολύ στην θρησκεία τους. Έτσι αφού έχτισαν τα σπίτια τους βοηθώντας ο ένας τον άλλον, οι νέοι κάτοικοι του Αγίου Προδρόμου έβαλαν στόχο να κτίσουν ένα λαμπρό ναό για τις θρησκευτικές τους ανάγκες προς χάριν της Μητέρας του Χριστού, την Παναγία. Προσφέροντας χρήματα και προσωπική εργασία κατάφεραν γύρω στα 1850 να ολοκληρώσουν ένα όμορφο και περίλαμπρο ναό.

Την παραμονή των εγκαινίων του ναού, μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, μαζεύτηκαν όλοι οι πιστοί, ψηλαφώντας τις τελευταίες λεπτομέρειες της αυριανής εκδήλωσης. Όλα τα βρήκαν καλά και τέλεια και το μόνο που έμεινε ήταν η ολοκλήρωση της Αγίας Τράπεζας.

Τις προηγούμενες μέρες ο Γιάννης ο Μαντζούκας, ο ήρωας του χωριού, είχε τάξει ενώπιον των συγχωριανών ότι θα κουβαλούσε στην πλάτη και θα κοσμούσε το “Ιερό” με μια όμορφη πέτρα για να χρησιμοποιείται σαν “Άγια Τράπεζα”.

Αλλά ας πούμε ποιος ήταν αυτός ο γίγαντας που θα φόρτωνε στην πλάτη του βάρος πάνω από εκατόν πενήντα οκάδες και θα περπατούσε μια απόσταση γύρω στα οκτώ με δέκα χιλιόμετρα, όσο δηλαδή η διαδρομή από την περιοχή “Κούφια Πέτρα” έως τον νέο ναό του χωριού. Ο Γιάννης ή “Γιάνναρος”, όπως τον αποκαλούσαν, ο Μαντζούκας δεν ήταν πολύ ψηλός όπως λένε, έμοιαζε όμως γίγαντας. Ήταν σφιχτός, γεροδεμένος, τα μπράτσα του χοντροί κορμοί βελανιδιάς, κατέληγαν σε δυο μεγάλες “χερούκλες” σαν καρβουνόφτυαρα. Το όλο σώμα του με το ανοιχτό στέρνο και τις μεγάλες πλάτες στηριγμένο σε δύο γερά σαν ατσάλι πόδια παρέπεμπε σε Ηρακλή που το μόνο που του έλειπε ήταν το ρόπαλο. Τα κατορθώματά του, έχουν να τα λένε ακόμα και στις μέρες μας, ήταν πολλά.

Μπορούσε λένε να σηκώσει τρία σακιά σιτάρι γύρω στις διακόσιες οκάδες με τα δόντια ή τρία άτομα μαζί. Μια μέρα λένε που λυπήθηκε το γέρικο άλογό του που δεν τα κατάφερνε πια, κουβάλησε ο ίδιος το καταφορτωμένο με ξύλα κάρο στο χωριό, μη λογαριάζοντας ανηφοριές και κατηφοριές. Μια άλλη φορά πάλι, κατάφερε και γονάτισε έναν ταύρο, πιάνοντάς τον από τα κέρατα.

Στο πανηγύρι της Παναγίας που στήνονταν στα πλατάνια κάτω στο “Μούτα”, τη βρύση με τα έξι “τσουλνάρια”, αφού όλοι οι χωριανοί συνέτρωγαν τον ταύρο που ελεύθερος έβοσκε σ’ όλα τα χωράφια και μάλιστα στα “ποτιστικά”, παρακολουθούσαν στη συνέχεια διάφορους αγώνες κι αγωνίσματα της νεολαίας, με κατάληξη το αγώνισμα της Ελληνορωμαϊκής πάλης. Εκεί ο Γιάνναρος συνήθως πάλευε με τρεις αθλητές και πάντα νικούσε.

Τα κατορθώματα του “ήρωά μας” δεν έχουν τελειωμό, εκείνο όμως που τον χαρακτήριζε και τον έκανε “ξεχωριστό” ήταν η πίστη του στη θρησκεία μας και το δυνατό πείσμα του που τον έκανε να μη κιοτεύει πουθενά.

Έτσι λοιπόν δίκαια πίστευαν οι συγχωριανοί του εκείνο το απόγευμα ότι τελικά θα τα κατάφερνε να φέρει στους ώμους του, όπως είχε στοιχηματίσει με τον εαυτό του απέναντι στην Παναγία, την όμορφη πέτρα που θα γινόταν η “Αγία Τράπεζα”.

Πράγματι λίγο πριν ο ήλιος στείλει τις τελευταίες λαμπερές ηλιαχτίδες και χαθεί πέρα στη Θεσσαλονίκη και τις κορφές του Ολύμπου, ο Γιάνναρος σαν άλλος Ηρακλής έφτασε, καταχειροκροτούμενος από τους πιστούς συγχωριανούς του, με την “Αγία Πέτρα” όπως μέχρι σήμερα αποκαλείται.

Αυτές τις ημέρες γίνεται η ανακαίνιση του Ιερού του Ναού μας της “Κοίμησης της Θεοτόκου” και αυτή η “Αγία Πέτρα” που υπάρχει μέχρι σήμερα για να θυμίζει την δύναμη της πίστης που και “βουνά κινεί”, καλλωπίζεται με περίλαμπρα μάρμαρα, αποτελεί δε κληρονομιά “πίστης και δύναμης”, αρετές που χαρακτήριζαν τον ήρωά μας τον Γιάνναρο.