Ο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική. Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγεται στον Δήμο Πολυγύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).

Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη ποταμό - ή Τρανό λάκκο, ο οποίος αποτελεί μία από τις πηγές του Ολύνθιου - να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στις παραδοσιακές ταβέρνες - 9 στον αριθμό - ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου, παραδοσιακό ψωμί και γλυκά, μέλι, καφέ κτλ.

Σημαντικές εορτές αποτελούν η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, το πανηγύρι στο εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου στις 28-29 Αυγούστου, το οποίο μάλιστα από τα παλαιά χρόνια συγκέντρωνε πλήθος πιστών, το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου, του Αη-Γιώργη, του Αη-Λια, της Αγ. Άννας.

Στην μακραίωνη ιστορία του, στο χωριό έχουν διασωθεί και πολλά έθιμα, όπως “Οι Φουταροί”, που ψάλουν τα τοπικά κάλαντα την παραμονή των Θεοφανείων, “Οι φουτχιές” που ανάβουν στις πλατείες του χωριού την παραμονή της Γεννήσεως του Αγίου Προδρόμου στις 23 Ιουνίου, το παραδοσιακό μασκάρεμα των παιδιών τις Απόκριες, η λιτανεία της ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής και άλλα πιο ξεχασμένα, όπως “Οι Λαζαρίνες”, “Το έθιμο της σ’χωρήσεως”.

4/6/09

Με μήνυσε η αγάπη μου (Πολύγυρος)

Με μήνυσε η αγάπη μου1
Με μήνυσε η αγάπη μου, ζηλεμένο μου
να πάου να την πάρου, φέγγεις φεγγάρι μ’ φέγγεις
να πάου να την πάρου, λαμπρό μου φιγγαράκ’.
Μα ιγώ ήμαν ξένους κι ατζιαμής, ζηλεμένο μου
τη στράτα δεν την ξέρου, φέγγεις φεγγάρι μ’ φέγγεις
τη στράτα δεν την ξέρου, λαμπρό μου φιγγαράκ’.
Σαν παίρνου δίπλα του στρατί, ζηλεμένο μου
στρατί του μουνουπάτι, βάσανα πο’ ‘χ’ η αγάπη
στρατί του μουνουπάτι, λαμπρό μου φιγγαράκ’.
Του μουνουπάτι μ’ έβγαλέ, ζηλεμένο μου
στης αγάπης μου την πόρτα, σαν να ήξερ’ απού πρώτα
στης αγάπης μου την πόρτα, λαμπρό μου φιγγαράκ’.
Βρίσκω την πόρτα σφαλιστή, ζηλεμένο μου
και τα κλειδιά παρμένα, γράψ’ αλίμονο σε μένα
και τα κλειδιά παρμένα, λαμπρό μου φιγγαράκ’.
Παίρνου πέτρα ν’ από την αυλή, ζηλεμένο μου
ρίχνου στου παραθύρι, φέγγεις φεγγάρι μ’ φέγγεις
ρίχνου στου παραθύρι, λαμπρό μου φιγγαράκ’.
Κόρ’ αν κοιμάσαι ξύπνησε, ζηλεμένο μου
κι αν ξαγρυπνάς κοιμήσου, πάρε με κι εμέ’ μαζί σου
κι αν ξαγρυπνάς κοιμήσου, λαμπρό μου φιγγαράκ’.
1. Χορός συρτός, μεικτός με σταματήματα. Μια παραλλαγή του τραγουδιού τραγουδιέται και στην Ιερισσό. Το τραγούδι μπορεί να βρει κανείς στο cd του Πολιτιστικού Συλλόγου Πολυγύρου με τίτλο "Τραγούδια Πολυγύρου - Τραγούδια Χαλκιδικής".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου