να πάου να την πάρου, φέγγεις φεγγάρι μ’ φέγγεις
να πάου να την πάρου, λαμπρό μου φιγγαράκ’. Μα ιγώ ήμαν ξένους κι ατζιαμής, ζηλεμένο μου
τη στράτα δεν την ξέρου, φέγγεις φεγγάρι μ’ φέγγεις
τη στράτα δεν την ξέρου, λαμπρό μου φιγγαράκ’. Σαν παίρνου δίπλα του στρατί, ζηλεμένο μου
στρατί του μουνουπάτι, βάσανα πο’ ‘χ’ η αγάπη
στρατί του μουνουπάτι, λαμπρό μου φιγγαράκ’. Του μουνουπάτι μ’ έβγαλέ, ζηλεμένο μου
στης αγάπης μου την πόρτα, σαν να ήξερ’ απού πρώτα
στης αγάπης μου την πόρτα, λαμπρό μου φιγγαράκ’. Βρίσκω την πόρτα σφαλιστή, ζηλεμένο μου
και τα κλειδιά παρμένα, γράψ’ αλίμονο σε μένα
και τα κλειδιά παρμένα, λαμπρό μου φιγγαράκ’. Παίρνου πέτρα ν’ από την αυλή, ζηλεμένο μου
ρίχνου στου παραθύρι, φέγγεις φεγγάρι μ’ φέγγεις
ρίχνου στου παραθύρι, λαμπρό μου φιγγαράκ’. Κόρ’ αν κοιμάσαι ξύπνησε, ζηλεμένο μου
κι αν ξαγρυπνάς κοιμήσου, πάρε με κι εμέ’ μαζί σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου