Αναστασιά (Παγχαλκιδικιώτικο)

Αναστασιά1

Βλεπείς εκείνο το ιβουνό
που ‘ναι ψηλά απού τ’ άλλα
πο’ ‘χ’ ανταρί, ανταρίτσα στη κουρφή, βρ’ αμάν,
πο’ ‘χ’ ανταρί, ανταρίτσα στη κουρφή.

Πο’ ‘χ’ ανταρίτσα στην κουρφή
κι καταχνιά στη ρίζα,
ν’ εκεί ‘ναι πύ, είναι πύργους γυάλινός, βρ’ αμάν,
ν’ εκεί ‘ναι πύ, είναι πύργους γυάλινός.

Ν’ εκεί ‘ναι πύργους γυάλινός,
με κρουσταλλένια τζάμια,
μεσά κοιμά, κοιμάτι μια ξανθιά, βρ’ αμάν,
μεσά κοιμά, κοιμάτι μια ξανθιά.

Μεσά κοιμάτι μια ξανθιά,
μιας χήρας θυγατέρα,
του πώς να την, να την ξυπνήσουμι, βρ’ αμάν,
του πώς να την, να την ξυπνήσουμι;

Του πώς να την ξυπνήσουμι
κι πώς να της το ειπούμι,
- Ξυπνά καϋμέ, καϋμέν’ Αναστασιά, βρ’ αμάν,
ξυπνά καϋμέ, καϋμέν’ Αναστασιά.

Ξυπνά καϋμέν’ Αναστασιά,
ξυπνά κι μη κοιμάσι,
ξυπνά ν’ ανά, ν’ ανάψεις τη φουτιά, βρ’ αμάν,
ξυπνά ν’ ανά, ν’ ανάψεις τη φουτιά.

Ξυπνά ν’ ανάψεις τη φουτιά,
να σβήσεις του καντήλι,
γιατί μας πή, μας πήρ’ η χαραυγή, βρ’ αμάν,
γιατί μας πή, μας πήρ’ η χαραυγή.

Γιατί μας πήρ’ η χαραυγή²
του δόλιου μισημέρι.
- Πώς να σ’κουθώ, σ’κουθώ λιβέντη μου, βρ’ αμάν,
πώς να σ’κουθώ, σ’κουθώ λιβέντη μου;

Πώς να σ’κουθώ λιβέντη μου,
απού την αγκαλιά σου,
μπλεχτήκαν τα μα, τα μαλλάκια μου, βρ’ αμάν,
μπλεχτήκαν τα μα, τα μαλλάκια μου.

Μπλέχτηκαν τα μαλλάκια μου
μαζί με τα δικά σου...

1. Ερωτικό τραγούδι, που συναντάται σε όλες τις περιοχές της Χαλκιδικής και χορεύεται ως συρτό. Πολλές φορές αναφέρεται και ως "Βλέπεις εκείνο το ιβουνό".
2. Από εδώ και κάτω συναντάται και ως εξής:

Γιατί μας πήρ’ η χαραυγή
κι τ’ άστρο της ημέρας
πάν τα πουλά, τα πουλάκια στη βοσκή, βρ’ αμάν,
πάν τα πουλα, τα πουλάκια στη βοσκή.

Πάν τα πουλάκια στη βοσκή
κι οι έμορφες στη βρύση
παίρνω κι ιγώ, κι ιγώ τον μαύρο μου, βρ’ αμάν,
παίρνω κι ιγώ, κι ιγώ τον μαύρο μου.

Παίρνω κι ιγώ τον μαύρο μου
κι πάω να τουν πουτίσω
βρισκώ μια κό, μια κόρη που έπλινε, βρ’ αμάν,
βρισκώ μια κό, μια κόρη που έπλινε.

Βρισκώ μια κόρη που έπλινε
σι κρουσταλλένια βρύση…