Σαράντα πέντε μάστοροι1
Σαράντα πέντε μάστοροι, ματάκια μου
κι εξήντα μαθητούδια
πού πας καρδιά μ' καμμέν'. Καμάρα ν' έχτιζαν γιαλό, ματάκια μου
καμάρα θεμελιώνουν
πού πας καρδιά μ' καμμέν'. Ν' ολημερίς ανέχτιζαν, ματάκια μου
κι απί βραδύς χαλνούσι
πού πας καρδιά μ' καμμέν'. Πουλάκι πάισι κι έκατσι, ματάκια μου
ζερβά 'πού την καμάρα
πού πας καρδιά μ' καμμέν'. Δεν κηλαϊδούσι σαν πουλί, ματάκια μου
σαν αγριοπούλ' απού 'ταν
πού πας καρδιά μ' καμμέν. Μόν' κηλαϊδούσι κι έλιγι, ματάκια μου
μ' ανθρωπινή λαλίτσα
πού πας καρδιά μ' καμμέν'. Αν δε στοιχειώστε άνθρωπο, ματάκια μου
καμάρα δε στεριώνει
πού πας καρδιά μ' καμμέν'.
1. Καγκελευτός χορός της Χαλκιδικής. Πρόκειται για παραλλαγή του γνωστού δημοτικού ποιήματος "Της Άρτας το γιοφύρι", του οποίου η θεματολογία πέρασε τα όρια του ελλαδικού χώρου και διαδόθηκε σε όλα τα Βαλκάνια. Το τραγούδι αυτό περιλαμβάνεται στον ψηφιακό δίσκο της Δόμνας Σαμίου "Έχε γεια Παναγιά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου