Ψηλό ιβουνό, Μαρίγια μου (Πολύγυρος)

Ψηλό ιβουνό, Μαρίγια μου1

Ψηλό ιβουνό, Μαρίγια μου,
ψηλό ιβουνό θέ’ ν’ ανεβώ,
ερ’ ψηλό μαρμαρουμένου,
του χειλάκι σ’ του βαμμένου.

Να κόψου του, Μαρίγια μου,
να κόψου του βασιλικό,
ερ’ να κάμου αρύ φουρκάλι²
σαν κ’ ισένα δεν είν’ άλλη.

Να φουρκαλώ, Μαρίγια μου,
να φουρκαλώ τις θάλασσες,
ερ’ ν’ αράζουν τα καράβια
τα όμουρφα τα παλικάρια.

Καράβι ή, Μαρίγια μου,
καράβι ήρθι κι άραξι,
στης αγάπης μου την πόρτα
σα να ήξιρ’ απού πρώτα.

- Καραβουκύ, Μαρίγια μου,
καραβουκύρη κι αδιρφέ,
ερ’ τι έχεις μες στ’ αμπάρι
κι όλο τρίζει το κατάρτι;

- Στην πλώρη έ, Μαρίγια μου,
στην πλώρη έχου παπαδιές,
ερ’ στην πρύμνη παντριμένις
χήρις κι αρραβουνιασμένις.

Κι τα κουρί, Μαρίγια μου,
κι τα κουρίτσια μες στ’ αμπάρ’,
τα κουρίτσια μες στ’ αμπάρι
κι όποιους θέλ’ να πάει να πάρει.

1. Παλιό τραγούδι του Πολυγυρου. Έχει ηχογραφηθεί από την Χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου Πολυγύρου και μπορεί κανείς να ακούσει το τραγούδι στο cd "Παραδοσιακά τραγούδια του Πολυγύρου", εκδόσεως του ιδίου συλλόγου.

2. Η σκούπα.