Ο γάιδαρος κι η ραχούδα τ' (Χρήστος Ι. Σαράφης)

Συγγραφέας: Χρήστος Ι. Σαράφης
Τόπος: Άγιος Πρόδρομος
Ημερομηνία: 1996

Ο γάιδαρος κι η ραχούδα τ'

Ήταν η εποχή που τ' αλώνια γέμιζαν με τα καθαρισμένα καλαμπόκια, που τ' άπλωναν οι χωριανοί για να λιαστούν κάτω από τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο και στη συνέχεια να αλεστούν από την καλαμποκομηχανή. Μέρες τώρα όμως, καθώς ξημέρωνε, αντίκριζαν με πόνο ψυχής κι αγανάχτησης πολλά κουμπάκια καλαμποκιού φαγωμένα από κάποιο άγνωστο ζώο.

Μια και δυο πήραν την απόφαση όλοι οι παθόντες με πρώτο και καλύτερο τον μπάρμπα Βαγγέλη και τον ανιψιό του το Δημήτρη να φυλάξουν το βράδυ ανά δυο, για να πιάσουν στα πράσα επιτέλους τον απρόσκλητο επισκέπτη.

Ήταν νύχτα, βαθιά μεσάνυχτα. Το φεγγάρι χάθηκε μέσα στα πυκνά κατάμαυρα σύννεφα και οι πρώτες χοντρές στάλες άρχισαν να πέφτουν από τον καταφορτωμένο ουρανό, όταν ο Δημήτρης είδε αχνά μέσα στο βαθυσκόταδο να κινείται μια ύποπτη σκιά.

Πλησίασαν με πολλές προφυλάξεις φοβισμένοι και τι να δουν! Ένας γάιδαρος ψηλός λεβέντης και καμαρωτός πλησίασε τον "παραλωνίτη" κι άρχισε αμέριμνος να επιδίδεται σε λαίμαργες απολαύσεις.

Ευκίνητος κι αποφασιστικός καθώς ήταν ο Δημήτρης άδραξε με τα χοντρά ροζιασμένα του χέρια το γάιδαρο από το καπίστρι και στη συνέχεια τον έδεσε σε μια παλιουριά. Πήρε το δεκανίκι κι άρχισε να τον βαράει προς γνώση και συμμόρφωση. Καθώς το ραβδί έπεφτε στη ράχη του κακόμοιρου, ζμπαπ, ζμπαπ, ζμπαπ, ένα παρατεταμένο Χάααααα!!! γεμάτο ικανοποίηση κι εκδικητικότητα έβγαινε από τα χείλη του μπάρμπα Βαγγέλη:

- Βάρει Μήτρη! Βάρει! Χάααααα!!! Βάρει να καταλάβ' πως τρων τα ξένα τα καλαμπόκια.

Ξαφνικά μια φοβερή αστραπή έσκισε τον ουρανό στα δυο κι έπεσε δίπλα κοντά στο ποτάμι φεγγίζοντας "τ' απουπέρα τ' αλώνια". Κράτησε λίγο αλλά ήταν αρκετό, ώστε ο Δημήτρης να γνωρίσει τον γάιδαρο, που δεν ήταν άλλος παρά του μπάρμπα Βαγγέλη.

- Βρε μπάρμπα Βαγγέλ’,' θ’κό σ’ είνι του γαϊδούρ’!!!

Κι εκείνος με περισσευούμενη συμπόνια άρχισε να χαϊδολογεί τις ξυλιές μονολογώντας:

- Αχ του καημένου! Αχ του καημένου! Φουτιά βγάζ' η ραχούδα τ’!

Η ιστορία είναι πραγματική. Τα ονόματα φανταστικά.