Το συγκεκριμένο τραγούδι προέρχεται από το βιβλίο "Ρωμαίικα τραγούδια", του Arnoldvs Passow, το οποίο εκδόθηκε το 1860 στην Λειψία της Γερμανίας. Όπως αναφέρεται τραγουδιόταν στην Σαλονίκη και στην περιοχή της Καλαμαριάς. Η ονομασία Καλαμαριά αναφερόταν παλαιότερα σε όλη την περιοχή νοτιοανατολικά της Θεσσαλονίκης, και όχι μόνο στον σημερινό ομώνυμο Δήμο. Μάλιστα πολλά από τα χωριά της Καλαμαριάς επι τουρκοκρατίας κατοικούνταν από Τούρκους.
Το τραγούδι αυτό λοιπόν καταγράφηκε σε κάποιο από τα ελληνικά χωριά της περιοχής. Διασώζει μάλιστα την παράδοση των γυναικών-ξωτικών, τα οποία αν σε βρουν μοναχό, σε σέρνουν στον χορό τους και ενίοτε σου παίρνουν την λαλιά.
Ο βοσκός και η λάμνια
Πέντε χιλιάδες πρόβατα, δέκα χιλιάδες γίδια
τα φύλαγαν τρεις αδελφοί κι οι τρεις στοιχειά του κόσμου.
Κι ένας πάγει για το φιλί, κι άλλος για την αγάπην
κι ο Γιάννης ο μικρότερος εκειός πίσ' αναμένει,
να κυβερνάει τα πρόβατα, να κυβερνάει τα γίδια.
Κι η μάνα του τον διάταξε, κι η μάνα του του λέγει
- Γιάννη μ' σαν θέλεις την ευχή, εμέ και του πατρός σου,
σε μόνο δέντρο μη σταθείς, σε λεύκη μη σταλιάσεις,
και κάτω στην ακρογιαλιά σουραύλι μη λαλήσεις.
Τι βγαίν' η λάμια του γιαλού, η λάμια του πελάγου.
Κι ο Γιάννης επαράκουσε της μάνας του τα λόγια,
σε μόνο δέντρο στάθηκε, σε λεύκη και σταλιάζει
και κάτω στην ακρογιαλιά σουραύλι και λαλάει.
Και βγήκ' η λάμια του γιαλού και λάμια του πελάγου.
- Λάλα το Γιάννη μ', λάλα το, λάλα το το σουραύλι,
κι αν μ' αποστάσεις στο χορό, γυναίκα να με πάρεις
κι αν σ' αποστάσω λάλημα, τη στάνη σου να πάρω.
Τρεις ημερούλες λάλαγε και τρία μερονύχτια,
τον Γιάννη τον απόστασε βαρώντας το σουραύλι.
Επήρε του τα πρόβατα και όλα του τα γίδια
κι αυτός πήγε να ρογιαστεί σ' αφεντικό 'ποκάτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου