ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ: Σεπτεμβρίου 2015

Ο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική. Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγεται στον Δήμο Πολυγύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).

Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη ποταμό - ή Τρανό λάκκο, ο οποίος αποτελεί μία από τις πηγές του Ολύνθιου - να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στις παραδοσιακές ταβέρνες - 9 στον αριθμό - ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου, παραδοσιακό ψωμί και γλυκά, μέλι, καφέ κτλ.

Σημαντικές εορτές αποτελούν η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, το πανηγύρι στο εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου στις 28-29 Αυγούστου, το οποίο μάλιστα από τα παλαιά χρόνια συγκέντρωνε πλήθος πιστών, το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου, του Αη-Γιώργη, του Αη-Λια, της Αγ. Άννας.

Στην μακραίωνη ιστορία του, στο χωριό έχουν διασωθεί και πολλά έθιμα, όπως “Οι Φουταροί”, που ψάλουν τα τοπικά κάλαντα την παραμονή των Θεοφανείων, “Οι φουτχιές” που ανάβουν στις πλατείες του χωριού την παραμονή της Γεννήσεως του Αγίου Προδρόμου στις 23 Ιουνίου, το παραδοσιακό μασκάρεμα των παιδιών τις Απόκριες, η λιτανεία της ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής και άλλα πιο ξεχασμένα, όπως “Οι Λαζαρίνες”, “Το έθιμο της σ’χωρήσεως”.

19/9/15

Βραδινή έξοδος (1964)

Ενθύμιο 1964. Από αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται οι Ιωάννης Κ. Διαβάτης, Δημήτριος Ι. Σαράφης και Θωμάς Δ. Οζούνης.

Τα ερπιδόρπια...

Εφημερίδα: Φωνή του Βάβδου

Τεύχος: Χρόνος 14ος, Αρ. Φύλ. 68

Ημερομηνία: Δεκέμβριος 2000

______________________________________________________________________

"Δυο γέρ' στουν Αϊ Πρόδρουμου, κουπανούντι μη τα δικανίκια κι βρίζ'ντι (βρίζονται). "Χαϊβάν" ο ένας, "Ζώου" ο άλλος. Ο δάσκαλος ο Μαυρουδής, βλέποντάς τους γέρους να δέρνονται, φωνάζ'.

- Βρε σεις, τι μαλλώνιτι; Τι γίνκι; Θα χουρίστι τα χουράφια;

- Σιγά τ' μοιρασιά, φουνάζ' ου πρώτους. Μπουρείς δάσκαλη να μας πεις, τι είνι τα ερπιδόρπια;

- Ιγώ, λιέου, ότι είνι τα πράσα, τα λάχανα, τα μαρούλια, τα σπανάκια.

- Αυτό του ζώου, λιέει ότι είνι τα κ'κιά, τα ρουβίθια, τα φασόλια, οι φακές.

- Ισύ τι λιές δάσκαλη;

- Ιγώ λιέου, απαντάει ο δάσκαλος, ότι τα επιδόρπια, δεν είνι ούτι του ένα, ούτι του άλλου. Γι' αυτό, σταματήστι τις δικανκιές, να μι βριθείτι στου Σαραφιανό για νοσηλεία.

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)